ویروس ماربورگ + درمان قطعی این بیماری
ویروس ماربورگ را بشنوید😊
ویروس ماربورگ چیست ؟
پس از شناسایی ۲۷ مورد ابتلا به ویروس بسیار مسری و کشنده ماربورگ (Marburg) در رواندا، سازمان جهانی بهداشت نسبت به خطر بالای شیوع این بیماری در سطح جهانی هشدار داده است. ویروس ماربورگ که از خانواده ویروس ابولا محسوب می‌شود، یکی از کشنده‌ترین و غیرقابل درمان‌ترین عوامل بیماری‌زا در جهان است و در هفته جاری جان هشت نفر را در رواندا گرفته است.
ویروس ماربورگ از کجا شروع شد؟
به گزارش ایرنا به نقل از ان‌پی‌آر، شیوع این بیماری معمولاً در مناطقی رخ می‌دهد که افراد با ورود به معادن یا غارهایی که محل زندگی خفاش‌های میوه‌خوار هستند، در معرض این حیوانات قرار می‌گیرند؛ زیرا این خفاش‌ها به طور طبیعی ناقل ویروس ماربورگ هستند. در همین راستا، مقامات آلمانی نیز از شناسایی دو بیمار با علائم ویروس ماربورگ در هامبورگ خبر داده‌اند که شامل خونریزی از چشم و دیگر نقاط بدن به همراه اسهال می‌شود.
در همین راستا، مقامات آلمانی از شناسایی دو بیمار در هامبورگ که علائم ویروس ماربورگ را نشان می‌دهند، خبر دادند. این علائم شامل خونریزی از چشم و دیگر نقاط بدن به همراه اسهال است. بیماری ویروسی ماربورگ (MVD) یک بیماری نادر و شدید با تب خونریزی‌دهنده (هموراژیک) است که عامل آن ویروس ماربورگ می‌باشد.
یکی از بیماران، که دانشجوی پزشکی است، در سفر اخیر خود به رواندا به درمان بیماران مبتلا به ویروس ماربورگ مشغول بوده است. پس از بازگشت به فرانکفورت آلمان با هواپیما، او با قطار به سمت هامبورگ حرکت کرده و بیمار دوم نیز دوستی است که او را در این سفر همراهی می‌کرد.
به گفته مقامات، فرانکفورت به عنوان یکی از ترمینال‌های اصلی هوایی برای ورود و خروج مسافران اروپایی شناخته می‌شود و در حال حاضر، افرادی که در پرواز این دانشجوی آلمانی حضور داشتند، ممکن است در نقاط مختلف اروپا پراکنده شده باشند.
ویروس ماربورگ چه نشانه‌هایی را به وجود می‌آورد؟
بیماری ماربورگ به طور ناگهانی با علائم زیر آغاز می‌شود:
– تب و لرز
– ضعف
– سردرد شدید
– درد عضلانی
پس از گذشت سه روز، علائم زیر بروز می‌کنند:
– قرمزی چشم‌ها
– بثورات پوستی برآمده
– درد قفسه سینه و سرفه
– گلودرد
– کاهش وزن شدید
– کبودی
– خونریزی داخلی
– اسهال آبکی
– درد شکم
– تهوع
– استفراغ
بسیاری از بیماران دچار خونریزی در نواحی مختلف بدن می‌شوند (معمولاً گوش، چشم، بینی و مقعد) و در طی 8 تا 9 روز پس از شروع بیماری به دلیل خونریزی شدید و شوک ناشی از آن جان خود را از دست می‌دهند. این ویروس به طور متوسط نیمی از مبتلایان را می‌کشد، اما خطرناک‌ترین گونه‌های آن 88 درصد از بیماران را به کام مرگ می‌فرستند.
ویروس ماربورگ چگونه گسترش می‌یابد؟
ویروس خطرناک ماربورگ از طریق تماس مستقیم با خون آلوده یا از طریق تماس با ترشحات و مایعات بدن افراد مبتلا، یا سطوح و اشیاء آلوده به این مایعات منتقل می‌شود. از هر ۱۰ بیمار مبتلا به این ویروس، ۹ نفر جان خود را از دست می‌دهند.
خون و ترشحات جنسی بیماران مبتلا به ویروس ابولا یا ماربورگ می‌تواند حتی پس از بهبودی، تا ماه‌ها دیگران را آلوده کند. افرادی که به این ویروس مبتلا می‌شوند معمولاً تا زمانی که علائم بیماری بروز نکند، قادر به انتقال آن نیستند. اعضای خانواده بیمار که از او مراقبت می‌کنند یا افرادی که در مراسم تدفین بیمار شرکت دارند، ممکن است به این ویروس آلوده شوند.
یکی از دلایل کشندگی بالای ویروس ماربورگ، اختلالی است که در عملکرد سیستم ایمنی بدن ایجاد می‌کند. با این حال، دانشمندان هنوز نمی‌دانند چرا برخی افراد از این بیماری جان سالم به در می‌برند و برخی دیگر نه. افرادی که بهبود می‌یابند، معمولاً روند ریکاوری کندی را تجربه می‌کنند و ممکن است ماه‌ها طول بکشد تا وزن و قدرت از دست رفته به حالت اولیه برگردد، زیرا ویروس‌ها می‌توانند تا هفته‌ها در بدن باقی بمانند.
عوارضی که ممکن است افراد با آن مواجه شوند شامل موارد زیر است:
– ریزش مو
– تغییرات حسی
– التهاب کبد
– ضعف
– خستگی
– سردرد
– التهاب چشم
– التهاب بیضه
درمان بیماری ماربورگ چگونه است؟
در حال حاضر درمان یا واکسن خاصی برای این بیماری وجود ندارد و پزشکان تنها می‌توانند با تجویز مایعات فراوان و جایگزینی الکترولیت‌ها به بیماران کمک کنند.
چگونه می‌توان از ابتلا به بیماری ماربورگ جلوگیری کرد؟
برای جلوگیری از این بیماری، باید از تماس با ویروس پرهیز کنید. اقدامات زیر می‌تواند به کاهش خطر عفونت و انتشار ویروس ماربورگ کمک کند:
✔ از رفتن به مناطق آلوده به این ویروس خودداری کنید.
✔ دست‌های خود را به طور مکرر بشویید. همانند سایر بیماری‌های عفونی، شستن مداوم دست‌ها یکی از مهم‌ترین روش‌های پیشگیری است.
✔ از تماس با افراد آلوده اجتناب کنید. به ویژه افرادی که از بیماران مراقبت می‌کنند باید به شدت مراقب باشند تا با مایعات بدنی مانند بزاق و خون و همچنین با رختخواب، لباس و سایر وسایل بیمار تماس نداشته باشند.
